Kulaklardı önce seslere kendini veren
Gözler boşluğa dikilirken.
Sahi neydi o çıtırtı kâğıt üzerinde
Eller kalemle dans ederken?
Kitaplar, tabelalar, ekranlarda akan yazılar…
Çağırıyorlardı onu ama nereye?
Bilinmez bir ordunun neferleriydi harfler
Yorulmaksızın geçit resmi yaparken.
İstiridye açılıp da fırlatıverince incisini okul
yollarına
Harflerin geçidine eşlik eder oldu küçük kız.
Çantası, matarası, defteri, kitabı tastamam
Katıldı eğitim kıtasının uygun adım günlerine.
Her harf bir ses vaat etti, sesler söze evrildi.
“Önce söz vardı!” diyen de oldu, “Oku!” diye
emreden de.
İki kapağın arasında karanlıkta kalan nice kelamı
Bir çift el havalandırdı, bir çift göz ışıtmaya
yetti.
Artık küçük kızı bekliyor kâğıdın üstündeki
serüvenler
O doymak bilmez bir iştahla hecelerken.
Doğru okuduğu her kelime bir zafer,
Her cümle bir sonrakini tutuşturan domino taşı.
SEVGİ GÖKÇE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder